Wczoraj, wracając do domu po 22, poczułam, że już jest jesień. Powietrze było lodowato zimne. I to mnie przeraziło, bo nie wiem jak będę określać je jak będzie 20 stopni na minusie. Dla mnie zima to epoka lodowcowa. Teraz za oknem jest słońce, ale już czuć że nie ociepla nas jak tydzień temu bodajże. Mam zimne ręce, cała zamarzam i zaczyna się u mnie okres picia herbaty 5 razy na dzień. 

I ta jesień będzie zupełnie inna. Nie spędzę jej w tym samym miejscu co przez 22 lata. Z jednej strony się cieszę, a z drugiej nutka niepokoju będzie mi jeszcze jakiś czas towarzyszyć.

Nie wiem, jak Wy, ale ja uwielbiam jesień. Za grzane wino, gorącą czekoladę, pachnący cynamonem dom. Za ciepłe koce i zaparowane okna. Za mgłę, która wita mnie rano. Za świeczki, rozpalane nocą.